Oké het is zover: ´later-als-ik-groot-ben´ is nu. Nu doen wat ik al sinds mijn 21ste wil: off grid wonen. Waarbij wij waarschijnlijk het eerste off grid gezinshuis in Nederland worden. Part-time, dat dan weer wel.
Waar zal ik beginnen met deze blog reeks. 26 jaar geleden, bij de kleine Aarde? Bij mijn ´wonen op een boot´wens.
Laat ik beginnen bij het begin. 26 jaar geleden werd vanuit de opleiding een excursie georganiseerd naar de Kleine Aarde in Boxtel. Wauw, wat was ik onder indruk; duurzaam of zelfs circulair leven. In en met de natuur. Het zaadje was geplant, maar diep, diep in de donkere grond. Want; studie, werken, verkering, verhuizen, verkering uit, afstuderen, nieuw werk, nieuwe verkering, verhuizen (en nog 6 keer verhuizen), zwanger (en nog 3 keer zwanger), andere baan (en nog twee keer een andere baan). En toch ontkiemde het zaadje, ondanks de droogte, ondanks het donker. Steeds hoger groeide het plantje, totdat het kriebelde in mijn lijf in mijn geest.
Zo´n beetje parallel aan dit proces liep de ontkieming van het ´wonen-op-een-boot´ zaadje. Behalve dan dat dat zaadje al werd gepland in mijn vroege jeugd. Enkele van mijn mooiste jeugdherinneringen betreffen de zeiltochten met mijn vriendinnetje Nienke en haar ouders. Hoewel ik dat zeilen zelf nooit heb begrepen en mij geregeld werd verzocht maar even in de kajuit te gaan zitten, was ´op-het-water-zijn´ mijn walhalla. Sindsdien roep ik tegen iedereen die het wel of niet wil horen, dat ik later ´als ik groot ben´ op een boot ga wonen. Groot ben ik nooit geworden, maar later is nu: in 2020 is er een kruisbestuiving van mijn twee dromen: de off grid houseboat. Oh ja, klein, want dat wil ik ook al mijn hele leven. Klein wonen.
Reactie schrijven