Daar is ze dan ´´ Droom´ . Badend in het licht en de natuur. Nou ja, aan de ene kant natuur, aan de andere kant de haven. Het voelt als best of both worlds: niet alleen, maar toch vrij. Wat een feestje.
Uiteraard ging het allemaal niet vanzelf. Ik schrijf uiteraard, omdat ik dat zo gewend ben, dat was meteen een mooi leermoment.
31 augustus 2021 5.30 stonden René en ik met vier kinderen klaar voor de te waterlating. Mijn prachtige Droom hing, enigzins scheef, in de draagbanden: ¨ we kunnen nu niet meer terug, we
moeten doorgaan!¨ Riep één van de deskundigen. Niet wat je wil horen, van een deskundige, trouwens. Langzaam zakte mijn boot richting het water. Wat een klus.... Na een paar minuten
stopte het zakken en schommelde mijn droom zachtjes heen en weer. De dieplader die al was weggereden kwam weer terug. Huh?? ¨ Slecht nieuws¨ , zei ik tegen René. ¨ Er is iets
mis, anders komt de dieplader niet terug.¨ De uitvoerder kwam op ons toegelopen: ¨ de sleep heeft pech, kan niet komen vandaag. We zetten het de boot terug op de dieplader en
parkeren die ergens op een industrieterrein en kijken wanneer we een nieuwe poging kunnen doen.¨ Terwijl hij deze doodsteek toediende, ging zijn telefoon. Opluchting trok over zijn
gezicht: het was de sleper aan de andere kant. Ze hadden wat olie en water bij de motor gegooid en nu liep deze weer als een zonnetje. Pffffffff..... Boot weer in de banden,huppakee naar het
water, want de weg en de veer moesten bijna worden vrij gegeven.
Na deze spannende start, togen wij naar Alem, naar de ligplaats. Ondanks onze pogingen ontzettend zachtjes te doen, sloegen diverse honden van woonbootbewoners aan die daar op zijn zachtst gezegd
´ not amused´ op reageerden. Bij deze nogmaals onze excuses.
Na wat een eeuwigheid leek te duren, zagen in de verte lampen, daar kwam ze aan. Ze werd op haar plek gelegd en toen konden we naar binnen. Wat een ongelooflijk moment. Mijn droom kwam uit.
Dagen, weken van klussen op elk vrij momentje volgden. Elk gaatje zelf geboord, elk plankje zelf opgehangen, elk muurtje zelf geschilderd. Mijn trots.
Dat de afvalwaterzuiveringsinstallatie me nachten lang heeft wakker gehouden, dat de zonnepanelen stroom leveren aan de wal, dat het gefilterde water uit de Maas rook naar poep, dat mijn kachel
de hut vol rook zette, dat niemand reageert op mijn vragen, het deert me allemaal niet: dit is fantastisch!
Mijn ´ tuin´